Soms moet je jezelf veranderen om jeZelf te blijven.

De één staat te popelen om te veranderen, de ander niet. Een ieder heeft eigen verwachtingen, vooronderstellingen en oordelen bij het woord ‘veranderen’. Waar een ieder het meestal wel over eens is, is dat ‘veranderen’ met ‘anders worden’ geassocieerd wordt. Ook wel met ‘een ander worden’.

Je kunt jezelf ook veranderen om meer jeZelf te zijn. Te blijven zoals je bedoeld was!

Ik schrijf jeZelf met een hoofdletter ‘Z’ als uitdrukking van je pure, oorspronkelijke Zelf, die in het alledaagse, drukke, veeleisende leven geneigd is verloren te gaan. Of op zijn minst ver weg gezonken. Om dit Zelf weer te kunnen zijn, is vaak een proces nodig. Een proces dat soms gepaard gaat met hard werken. Het kan hard werken zijn om te ‘ont-wikkelen’, ‘her-inneren’ en te ‘ont-dekken’. Ja, allemaal bewust met een koppelteken geschreven.

• Ont-wikkelen van de banden die we ons Zelf hebben omgedaan. Banden waarvan we dachten dat die ons zouden beschermen tegen pijn. Die ons is aangedaan door anderen, denken we. Banden om anderen te willen behagen, uit angst dat we zelf niet toereikend zijn.
• Her-inneren van ons Zelf, onze kern die er altijd al was, maar die we geneigd zijn te negeren, te verwaarlozen. Herinneren, een kwestie van afstoffen van de laag stof die ons Zelf bedekt heeft. De laag die misschien wel een gordijn werd, of een muur. Herinneren, weer bij jeZelf komen, bij die innerlijke schoonheid die ervoor zorgt dat je schittert, straalt, zonder dat je er je best voor hoeft te doen. Zo vanZelfsprekend.
• Ont-dekken. Ook zo’n mooi woord dat uitdrukking geeft aan wat ik ervaar bij bovenstaande zin. Het dek, de bedekking eraf halen. Af van datgene wat jou zo kostbaar maakt: je Zelf. Voor diegenen die zichZelf al ont-dekt hebben, is het heel vanZelfsprekend hoe je dit herkent. Maar voor velen lijkt dit niet zo eenvoudig. Voor velen is dit een zoektocht van jaren, misschien wel een heel leven. Maar als je haar herkent, jeZelf én ook erkent, dan ‘heb’ je ook wat!

De sleutel tot waar geluk.

Je Zelf wordt vertegenwoordigd door de innerlijke stem die je innerlijke wijsheid vertolkt. Dat diepe weten, de inspiratie, de bezielende vonk die doet Leven! Leven met een hoofdletter, inderdaad. Als uitdrukking van het grootse wat hierin zit. Dat wat zich nauwelijks in woorden laat uit drukken.

In dit Zelf, dit Leven zit zoveel respect, zoveel liefde en zoveel wijsheid dat je zelf er nederig van word. En o zo dankbaar!

Zo laat je Zelf zich voelen via je lichaam. Ze laat zich horen in de stilte. Ze laat zich zien in jouw ogen en in die van een ander. Je Zelf laat zich voelen in het hart. Soms op momenten dat je het niet verwacht, steeds vaker als je er voor open staat. Je herkent je Zelf in een schilderij, een mooie foto, in een lied. Je herkent je Zelf wanneer je in de natuur bent en je je omringd voelt door schoonheid. In de blik van een kind, een glimlach van een oudere. In de kwetsbaarheid van een naaste. In de kwetsbaarheid van jezelf…

Ook als je weet dat je Zelf er altijd is, kun je er niet altijd bij. Het stof dwarrelt regelmatig weer neer. Maar net zoals bij het schoonmaken van je huis; als je dit regelmatig doet en er de tijd voor neemt, zul je merken dat het steeds gemakkelijker wordt de schoonheid van jeZelf te zien. Deze toe te laten en te ervaren.

En dan gebeuren er wonderen!

Het is alsof je gedragen wordt en licht geeft! Dit licht, dat barst uit alle poriën van je hele wezen, doet je groeien en bloeien tot grote hoogtes. Het vervult je tot in alle gaten en hoeken van je hele wezen. Op deze momenten is het dat je je rijk voelt. Klein en groots tegelijkertijd. Leeg en vol tegelijkertijd. Leeg, als: open voor alle schoonheid van het leven. Vol, in de zin van jeZelf genoeg zijn. Je bent genoeg!

Wanneer je jeZelf ontmoet hebt, wanneer je jeZelf bent, kán je niet anders dan uitreiken naar een ander. Niet om te halen, maar om te brengen. Ook in mijn werk als coach heb ik mogen ervaren dat dit blindelings vertrouwen op mijn Zelf prachtige momenten van verlichting heeft gebracht. Verlichting bij de coachee, verlichting bij mezelf. Verlichting van de ruimte, door die schittering van ons Zelf. Dit Zelf dat ogen doet stralen, een lach op het gezicht brengt en de zon laat doorbreken.

Wanneer iemand bij mij komt voor coaching is diegene vaak op zoek naar iets, niet altijd beseffend dat dit ‘iets’ zichZelf is. Als je jezelf in de weg staat, is er geen ruimte om jeZelf waar te nemen.  Door eerst de obstakels van jezelf te herkennen, de oordelen van en over jezelf én deze te accepteren, door jezelf te erkennen, ontstaat er ruimte voor jeZelf. Welk een bevrijding kan er plaats vinden wanneer je de moed vat naar jezelf te kijken! Het zelf, met alle scherpe randjes en oneffenheden die in eigen ogen zo groot zijn dat ze een obstakel vormen om jeZelf te zien. Dit geldt ook voor ons als coach, de mens die coacht.

De beste leraar is diegene, die beseft dat hij tegelijkertijd leerling is.

Deze wijsheid kunnen we ook vertalen naar het coach zijn: De beste coach is diegene die de moed heeft naar zichzelf te kijken, ook op momenten dat het Zelf even niet wordt waargenomen door zichzelf! De beste coach is diegene die open is te beseffen dat ook zij nooit uitgeleerd zal zijn, ook zij dagelijks het stof van zichZelf mag afstoffen. De beste coach is degene die lef heeft om diens kwetsbaarheid te tonen, in het besef dat hier een schat aan kostbaarheid ligt. Een kwetsbaarheid die een enorme schoonheid laat zien.

Die schoonheid waar we ons bij anderen door laten raken en ons aan laven. Want dat is toch waar we het voor doen?

Hoe geweldig is het anderen te coachen in de zoektocht naar zichZelf. En dat ‘alleen maar’ door onszelf te erkennen en onsZelf te zijn. VanZelfsprekend!