Over een juf die haar stem kwijt was… en het advies dat ze kreeg.
Er was eens een juf die haar stem keer op keer kwijt was.
Iedere keer werd ze er door verrast. Ze zag, of liever, hoorde het niet aankomen. Vreselijk vond ze dit! Ze had haar stem zo nodig! Hoe kon ze nou haar mooie verhaaltjes vertellen aan haar kinderen in de klas en hoe kon ze voor ze zingen? Ze klonk als een kraai, zo schor was haar stem.
De juf had eerder al logopedie gevolgd, wat tot goede resultaten had geleid. Dat wil zeggen, haar stem klonk voor bepaalde tijd redelijk goed, tot deze haar weer in de steek liet. Ja, zo voelde ze dat, alsof ze door haar stem in de steek werd gelaten!
Ze voelde zich niet alleen bedrogen door haar stem, ze vond ook dat ze Zelf faalde. Wat meer kon ze doen dan toepassen wat ze bij de logopedie had geleerd? Ze vond dat ze nu toch best goed articuleerde. En water dronk ze ook genoeg . Meer was niet verantwoord: ze zou nog een watervergiftiging kunnen oplopen!
Ze besloot nog beter haar best te doen. Vermoedelijk was dat het: ze deed niet genoeg haar best! De juf besloot meer kracht onder haar stem te zetten en op deze manier te laten merken dat ze baas was over haar stem.
Maar haar stem was het hier niet mee eens en klonk slechter en slechter. Aan het begin van de dag ging het nog wel, maar naarmate de dag vorderde moest de juf het geluid er zowat uitpersen.
Radeloos voelde ze zich. Hoe kon ze nu haar andere hobby’s uitvoeren? Ze zong zo graag en vooral praten was haar voornaamste hobby! Dat deed ze graag én veel!
De juf besloot het praten te minderen na schooltijd. Ze schroefde haar activiteiten terug, wat even leek te helpen. De keel voelde minder pijnlijk wanneer ze na een lange dag naar bed ging. Ook een lang weekend of een vakantie bood even wat soelaas.
Maar de stem bleef protesteren…
O, wat miste de juf haar mooie, volle, warme stem! Het huilen stond haar nader dan het lachen. En als ze wilde lachen lukte haar dit niet meer, omdat haar stem haar in de steek had gelaten.
De juf besloot toch eens rond te vragen en inlichting in te winnen over hoe ze van dit probleem af kon komen.
Zo kreeg ze van een coach uit het Brabantse land het advies om eens wat vaker in de spiegel te kijken.
Bereid om alles te doen, besloot ze dit advies op te volgen. Hoewel ze regelmatig in de spiegel keek, tenminste 1 keer ’s morgens en 1 keer ’s avonds, had haar dit tot nu toe niets anders opgeleverd dan een rothumeur vanwege haar Zelfkritiek.
De coach had haar gezegd zichZelf vooral in de ogen te kijken; daar was het antwoord te vinden! De ogen zouden haar vertellen wat haar stem ook al die tijd probeerde…
Iedere keer wanneer de juf zichZelf in de ogen keek, zag ze verdriet. Ze dacht dat dit verdriet veroorzaakt werd door het feit dat haar stem haar in de steek gelaten had en wilde hier verder geen aandacht aan besteden. Bovendien: tranen was voor watjes. Daar bereikte je niets mee.
De juf ging op advies van haar coach door met het kijken in de spiegel.
Na een aantal weken liep haar hart uiteindelijk over van de tranen. Hierdoor en doordat haar ogen gezuiverd waren door de tranen kon ze de boodschap zien en ervaren die ze daarvoor gemist had:
“Wees zacht voor jeZelf! Probeer geen meester over jeZelf en je stem te zijn, daarmee onderdruk je jeZelf! Geef jeZelf en je stem de ruimte en ze zal doorklinkennnn.”
De juf volgde het advies op en haar stem klonk al gauw weer in volle glorie!
Het meester willen zijn over zichZelf en haar stem heeft ze losgelaten, want per slot van rekening was ze al juf!
En ze leefde nog lang en gelukkig…