JeZelf ontmoeten bij een ander

Ken jij dat?

Dat je je ergert aan gedrag van een ander? En daarbij vervolgens een lijstje van wensen, of zeg maar gerust ‘eisen’, in je opkomt waarvan je vindt dat de ander aan moet voldoen? Omdat je vindt dat dat zo hoort, maar stiekem omdat jij je daardoor denkt beter te voelen.

Je voelt je misnoegd, chagrijnig, boos door gedrag van de ander, dus je vindt dat die ander dat gedrag ook maar moet veranderen.

Je merkt dat je jezelf door je ergernis over het gedrag van de ander ook niet van je beste kant laat zien en horen en daar erger je je ook nog eens aan… Lekker is dat!

Maar ja, dat jij je niet van je beste kant laat zien komt door de ander, daar kan jij natuurlijk niets aan doen….

Hoe zou het zijn als jij jezelf zou geven, wat je van de ander verwacht? Of, dat jij aan de ander zou geven wat jij van hem/haar verwacht?

Ja, je leest het goed: iets geven aan de ander wat je eigenlijk wilt ontvangen!

Ik weet het, dit kan nogal eens op innerlijk verzet stuiten. We vergeten namelijk maar al te vaak dat wat we geven, we ook ontvangen.

Als wij die collega die chagrijnig tegen ons doet een glimlach aanbieden, geven we niet alleen, maar ontvangen we zelf het gevoel wat we met die glimlach willen uitzenden. Die glimlach wordt namelijk eerst door onszelf beleefd.

Probeer het eens; schenk die collega die altijd zo chagrijnig kijkt eens een glimlach en observeer wat het met jezelf doet. Wedden dat je jeZelf ontmoet? VanZelfsprekend!