Hoe vanZelfsprekend is een blog schrijven voor jou?

Een tijdje geleden kreeg ik de vraag van een vriend of ik zijn vrouw kon inspireren om te beginnen met het schrijven van een blog. “Want ze heeft zoveel te vertellen, maar ze durft dit niet te delen”.

Ik antwoordde hem dat ik zou nadenken over zijn vraag en hier mogelijk een blog over zou schrijven.

De keren dat ik daarna mijn vriend ontmoette, vroeg hij meerdere malen: “En, heb je er al over geschreven?”, waarop ik hem zei dat het de tijd er nog niet voor was. Mijn innerlijke stem gaf nog geen signaal.

Nu is dat moment daar om er iets over te schrijven.

De aanleiding is een video op you tube over jeZelf zijn. Een thema dat mij (vanZelfsprekend) altijd al heeft aangesproken.

Twee woorden in die presentatie triggerden mij tot het schrijven hiervan: De woorden ‘nederigheid’ en ‘kwetsbaarheid’.

Toen ik mij, nu ruim een jaar geleden,  geïnspireerd voelde om via een blog mijn ervaringen en kennis te delen op het gebied van ‘vanZelf spreken’, duurde het toch nog even eer ik me 1) er echt toe zette om iets te gaan schrijven en 2) er toe bracht om de blog te plaatsen.

Een aantal gedachten belemmerden me de stap daadwerkelijk te nemen. Gedachten als: “Wie zit er nou te wachten op mijn verhalen.” en “Dat wat ik te vertellen heb, is vast al ergens eerder gezegd en geschreven.”

Het plezier om te schrijven, de wens om anderen te inspireren met datgene wat voor mij veel betekent en het verlangen ‘vanZelfsprekend’ te zijn, trokken mij over de streep.

Mijn eerste blog werd enthousiast ontvangen. Een fijn begin.

Aangemoedigd door de positieve reacties schreef ik verder en genoot hiervan.

Tot ik merkte dat een blog minder werd gelezen. En ik merkte dat dit van invloed was op mijn schrijven…. Ik blokkeerde terwijl de radertjes in mijn hersenen weer aan het werk gingen. Niet om me van dienst te zijn met de inhoud van een blog, maar om me te belemmeren met gedachten als: “Moet ik hier wel mee doorgaan?”, “Zitten mensen hier wel op te wachten?”

Ik besefte dat ik me heel kwetsbaar voelde. Kwetsbaar om over meZelf te schrijven, over datgene waar mijn hart ligt, kwetsbaar voor de reactie van anderen.

En ik voelde ook weerstand tegen die kwetsbaarheid. Ik wilde me helemaal niet kwetsbaar voelen! Niet wanneer het mij niet uitkwam!! Ook al wist ik dat kwetsbaarheid ook kracht is en ik dat Zelf ervaren heb.

Kwetsbaarheid wordt door ons ego vaak verward met ‘zwak’.

Mijn innerlijke stem vertelde me echter het volgende: ‘Wanneer je je kwetsbaarheid omarmt, kan je je eigen grootsheid voelen. In al haar nederigheid.’

Ik voel me nederig in mijn verlangen anderen te inspireren met mijn verhalen, mijn ervaringen over bewustwording, over de weg naar ‘vanZelfsprekendheid’.

Nederig, omdat ik besef dat dit geen bewuste actie van mijn ego is, maar een op-wel-ling vanuit mijn ‘Zelf’, de bron. In dienstbaarheid van anderen.

Mijn innerlijk weten vertelt me dat dit mijn pad is.

Ook als er slechts één persoon zou zijn die geïnspireerd raakt door mijn verhaal, doe ik waarvoor ik bedoeld ben en ben ik ‘vanZelfsprekend’.