Hardlopen en verbinden

Mijn man is zich aan het voorbereiden op de halve marathon. Dat doen we eigenlijk samen.
Hij loopt hard. Ik fiets met hem mee. En praat… tegen hem. Hij luistert… naar mij.
Ik wilde jullie dit voorbeeld van hoe hardlopen tot verbinding kan leiden, niet onthouden!

Zoals ik al eerder schreef, vind ik het heerlijk om over mijn werkervaringen en inzichten te praten.
Alles wat ik lees en bestudeer wordt uitgebreid uitgelegd, geoefend en toegepast bij en op mijn man.
De reacties die ik tijdens het hardlopen krijg, lopen uiteen van “mmmhum” tot een kreun.

Terwijl ik deze reacties normaliter, in een ander kader als heel storend zou ervaren en zelfs als een teken van niet goed verbonden zijn (waarbij mijn reactie zou luiden: “Je luistert niet!”), vind ik het nu heerlijk.
Ik kan ruim een uur lang mijn verhaal vertellen, mijn inzichten verwerken en delen, terwijl ik ook nog eens aan lichaamsbeweging doe.

Mijn man wordt vermaakt en er ook nog eens wijzer van. Hij gebruikt de opgedane kennis soms zelfs als munitie naar mij. Dat laatste is een minder prettig neveneffect, moet ik toegeven.

Zo komt mijn man nog wel eens met ANNA op de proppen.
ANNA staat in dit geval voor een afkorting van: Altijd Navragen, Nooit Aannemen!

En laat het nou toeval zijn of niet, in dit verhaal komt ANNA ook om de hoek kijken: want ik maak hier nogal wat aannames! Maar dat is in dit geval voor het goede doel:

Ik voel verbinding en daar gaat het om! Toch???