De tijd nemen om te communiceren: vanZelfsprekend?

Communiceren gaat om waarnemen. En daar de tijd voor nemen.

De tijd nemen om bij de ander waar te nemen. Wat zien we, horen we meer dan alleen woorden, zinnen?

De tijd nemen om bij onszelf waar te nemen wat onze reactie is op wat die ander zegt.

We denken vaak genoeg te hebben aan het spreekwoordelijke halve woord. We denken te weten wat de ander bedoelt, hebben snel een interpretatie paraat.

Dat geldt ook voor de non-verbale signalen die we waarnemen.  

Wanneer de ander zijn voorhoofd fronst, nou, dan is het oppassen geblazen: de ander is geërgerd. Toch?

Of als de ander gaapt, wil dat zeggen dat deze verveeld is. Toch?

Deze interpretaties kunnen leiden tot misverstanden, die héél veel tijd kunnen kosten….

Hoe handig en tijdbesparend kan het zijn wanneer we ons bewust zijn van onze waarnemingen en onze interpretaties daarvan!

De volgende keer als iemand zijn voorhoofd fronst, kunnen we ons afvragen welke interpretatie wij eraan geven en wat dat over ons zelf zegt.

Het zou zomaar kunnen dat we ons geërgerd voelen, of verveeld….