Maskers.
Het carnaval is weer voorbij; de maskers worden weer afgedaan….of juist weer opgedaan?
Laatst zag ik de film ‘The man with the iron mask’ met als hoofdrolspeler Leonardo DiCaprio. Naar aanleiding daarvan wil ik graag iets schrijven.
Even kort de inhoud( voor degene die de film ooit nog wil zien, raad ik af verder te lezen!):
‘De legendarische drie musketiers, inmiddels gepensioneerd, kunnen de wreedheid van koning Lodewijk XIV niet langer aanzien en willen in het geheim zijn plaats laten innemen door een man wiens identiteit strikt geheim is. Het gaat hier om de tweelingbroer van de koning die hem gemaskerd heeft laten opsluiten in de gevangeniskelders, zodat zijn identiteit niet bekend zou worden.’
Op het moment dat het masker (na jaren) wordt verwijderd door de musketiers, verwachtte ik in eerste instantie een mismaakt gezicht te zien. Wat er tevoorschijn kwam was echter een kwetsbaar gezicht van een mooie jonge man die het daglicht lange tijd niet had gezien.
Wat mij nu zo aansprak is de metaforische betekenis:
Want dragen wij allemaal niet soms een masker? Al dan niet bewust? Hebben wij allemaal niet geleerd om (delen van) onszelf niet te laten zien?
Waar zijn we bang voor? Bang om onze lelijke kanten te laten zien, of juist onze schoonheid?
Heb jij ook wel eens de neiging om (een deel van) jeZelf niet te laten zien, omdat je denkt dat de situatie of de persoon waar je mee omgaat dat niet tolereert of verdraagt? En omdat je denkt dat jij dát niet kan verdragen!
De ene keer is het onze schaduw die we verstoppen, de andere keer onze schoonheid. IkZelf ben me er van bewust dat ik dat dan doe vanuit het verlangen me te verbinden met de ander.….Dat ik daarbij de verbinding met meZelf verlies én die met de ander, vergeet ik dan even!
En hoe fijn om steeds vaker te ervaren, dat wanneer ik bewust mijZelf laat zien, mijn masker aflaat, er dan echte verbinding kan ontstaan. Dat de ander (dan) ook zichZelf laat zien en er vanuit wederzijdse kwetsbaarheid contact ontstaat, (opr)echt contact.
Om deze stap te zetten is er in eerste instantie bewustzijn nodig. Bewustzijn van wat we voelen, denken, waarnemen, ervaren. En moed, om ons kwetsbaar op te stellen, om afwijzing van de ander te riskeren. Mijn ervaring is dat ik er zoveel voor terug krijg, ongeacht of er verbinding met de ander ontstaat. In plaats van meZelf af te wijzen, geef ik mij de ruimte om te Zijn. En hoe goed voelt dat!