Clown zijn.

Een aantal jaren geleden heb ik een clownscursus gedaan.
Het spel/spelen sprak me aan , het ongedwongen ‘zijn’ , de spontaniteit in het ‘zijn’.
Toen ik de aankondiging van deze cursus ergens zag hangen wist ik intuïtief dat dit iets voor mij was.

Alvorens over mijn ervaringen te vertellen, wil ik eerst wat dieper ingaan op het begrip ‘clown zijn’, of ‘de clown zijn’.

Voordat ik deze cursus deed, dacht ik bij ‘ clown zijn’ vooral aan grappig (willen) zijn, aan spelen, gek doen.

In het woordenboek staat bij ‘clown’: ‘Een clown is een grappenmaker, iemand die als beroep iemand aan het lachen maakt.’
Het gezegde ‘de clown uithangen’ betekent ‘gek doen’.
Clownesk gedrag staat voor: JeZelf verstoppen achter gek gedrag, altijd grapjes willen maken. JeZelf niet laten zien. Niet jeZelf zijn.

Mijn ervaring als clown sluit hier gedeeltelijk op aan:

Inderdaad maakte ik anderen aan het lachen. Maar dat kwam volgens mij juist omdat ik mijZelf wel liet zien. Ik genoot ervan om vanuit verwondering om me heen te kijken, als door de ogen van een kind, mijn innerlijk kind!

Ik vond het geweldig om al mijn gevoelens in vrijheid te delen met de ander! Of het nu om blijdschap of verwondering of angst of verdriet ging; als clown liet ik alles zien. En door deze gevoelens uit te vergroten en door de herkenbaarheid van deze gevoelens werden anderen geraakt en vermaakt.

Clown zijn is voor mij een mooi voorbeeld van contact maken met jeZelf en met de ander.
Door in verbinding te zijn met jeZelf, kan er een prachtige verbinding met de ander ontstaan. En daar hoeven helemaal geen woorden aan te pas te komen!

Het mooie is, dat je voor bovenstaande niet persé clown hoeft te zijn!

In het dagelijks leven kunnen we (leren) in verbinding met onsZelf (te) zijn, onsZelf (te) laten zien. Dat vraagt van ons kwetsbaar durven zijn en moed hiervoor te hebben. Evenals compassie voor onsZelf en voor de ander. En bovenal verwondering .

Kijk eens met ogen vol verwondering om je heen; misschien voel je je dan heel even als een clown…